«شیرین» غوغا می‌کند/ «گل گاوزبان» به ایرانشهر رسید
تاریخ انتشار: ۳ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۵۳۱۳۹۸
آفتاب‌‌نیوز :
مردادماه آغاز شد و گالری‌های پایتخت در این ماه گرم سال نیز همچون ماه‌های قبل کار خود را ادامه می‌دهند و برنامه نمایشگاه‌های خود را همچنان برگزار می‌کنند، این در حالی است که در گذشته، فصل تابستان زمان تعطیلی گالری‌ها به حساب می‌آمد اما این فصل نیز همچون فصل‌های دیگر سال، رونق گالری‌ها را شاهدیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گالری شیرین ۱ و ۲
نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های شیما فریدنی با عنوان «دوئت با پارتیتور رنگی» از جمعه ۴ مردادماه در گالری شیرین ۱ به نشانی خیابان کریمخان‌زند، خیابان سنایی، کوچه‌ی سیزدهم، پلاک ۵ گشایش می‌یابد.
در متن بیانیه این نمایشگاه به قلم هنرمندش آمده است: «آثار من دوگانه‌وار شکل گرفته اند. دوئت دوگانه‌ایست بین پیش طرح و کار، بین موجودات و فضا، بین عینیت و ذهنیت، و پارتیتور صفحه ذهن من است مجموعه رنگ‌ها و نقش‌ها و پالت من. این مناظر برای من به مانند آوازند و این آواز روی دیگر سکوت است. سکوت و آوازی چونان دوئت و دوئلی با خویشتن خویش، در جدال و هماهنگی با پارتیتور رنگی.
نکته بنیادی در این آثار برای من این است که چگونه می‌توان طبیعت و اشیا در میان آن را از بی‌نهایت زاویه مشاهده کرد. همواره فکر می‌کنم به چگونگی آشنایی و غریبگی زمان‌ها و مکان‌ها، در جهانی که در عین داشتن حدودی از روشنایی می‌تواند به بی‌نهایت چیز تقسیم شود و با کنار هم نهادن چیزهای به ظاهر متفاوت در هر حالت طبیعی یک کل هارمونیک بوجود آورد. و این سوال که آیا این ذهن آدمیست که این وجه هماهنگی را به چیزها نسبت می‌دهد؟
من کوشیده‌ام در مرز باریکی ما بین انتزاع و عینیت حرکت کنم. پس نور را با رنگ درآمیخته‌ام و عناصر ناهمگون را همچون عناصر یک زبان برای رسیدن به هارمونی‌های تازه‌تر به کار برده‌ام و برای دست‌یابی به مفهومی از مکان سعی کرده‌ام تا مکان هم خود یک ابژه دانایی باشد.
من می‌خواهم نور، زمان، مکان، و کژتابی به عنوان وجهی از طرح و رنگ، در مجموع ما را به جایی رهنمون کنند که مانند خود جهان آشنا باشد و در وهله ی بعد این آشنایی نقابی شود که در زیر آن تمام وجوه آشنا فرو بریزد و ما را در احوال ناشناخته‌تری از ابتدای مواجهه با آثار رها سازند.»
در همین روز، نمایشگاه گروهی حجم با عنوان «روایت‌های حلقه» با گردآوری مجتبی رمزی در گالری شیرین ۲ افتتاح می‌شود. آثار ریحانه امید قائمی، مجتبی رمزی، مهرزاد لعلی، پریدخت و کامران مشکزاد و صادق موسوی در این نمایشگاه به نمایش در می‌آید.
هنرمندان و گردآورنده این نمایشگاه درباره آثار هنری‌شان اینگونه گفته اند:
«من ساختن مجسمه را به شکل تجربی و همزمان با آموزش آن فرا گرفتم؛ به تدریج و در معاشرتی هنرمندانه با شاگردانم که به این کار عشق می‌ورزیدند. بعدها این اتفاق در فضایی به نام "آتلیه حلقه" پی گرفته شد. با همراهی دوستانی از قبل و یارانی تازه وارد. از آن زمان بیش از یک دهه می‌گذرد، سالیانی که نان و خنده و گِل و گچ و فلز قوت غالب ما بود، تا امروز که بسیاری از همان شاگردان، آتلیه مستقل خودشان را بنا گذاشتند و به سامان شدند. روایت‌های حلقه، تصویری از یک گفتمان استاد و شاگردی است در نشر مهارت و انگیزه، با سرفصلی به غایت خلاصه: سختکوش باشید، صبور باشید، مستقل فکر کنید، بر این مدار بمانید و درستکار باشید.
مجتبی رمزی، مرداد ۱۳۹۸»
«تو نه چنانی که منم، من نه چنانم که تویی، تو نه بر آنی که منم، من نه بر آنم که تویی، من همه در حکم توأم، تو همه در خون منی.
پریدخت مشکزاد»
«هویت دست‌ها بر همه پوشیده بود ما ضعیف و آسیب‌پذیر بودیم و هستیم. دست‌هایی بی‌چهره و قدرتمند در پی شکل دادن آنچه می‌خواهند، هستند و ما منفعل و وامانده. هویت ما انفعال ماست.
کامران مشکزاد»
«مجموعه رؤیا براساس یک آرزو از دوران کودکی شکل گرفته است. داشتن موجودی فراطبیعی. آرزویی که همچنان با من است.
مهرزاد لعلی»
«دیوهایی که در توهم من حضور دارند، فاقد شخصیت شر و شیطانی و کاملاً انسانی‌اند. آنها مانند من ناراحت می‌شوند، می‌ترسند و به هیجان می‌آیند. دیوهای بزرگ و کوچکی که از ساحت‌های مختلف زندگی نشئت می‌گیرند و گاه مانند کودک درونم نیاز به شیطنت و بازی دارند و گاه سخن از ترس‌هایم می‌گویند، اما حقیقی اند.
سیدمحمد صادق موسوی»
گالری اُ
نمایشگاه گروهی نقاشی و طراحی «از تضاد تا هماهنگی» شامل آثاری از حامد حیدری، بویه سادات نیا و مرتضی متقی است که از روز ۴ مردادماه در گالری اُ واقع در خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک ۱۸، طبقه اول برگزار می‌شود تا ۱۵ مردادماه ادامه خواهد داشت.
کیوریتور این نمایشگاه کاوه نجم آبادی است که در بیانیه نمایشگاه نیز چنین نوشته است: «دنیای ذهنی هنرمند، دنیایی شخصی و راهیابی به این ذهنیت تا اندازه‌ای دشوار است. به‌همین علت، معمولاً کمتر می‌بینیم هنرمندان بطور مشترک اثری ارائه دهند و آن تعداد اندک هم که آثار مشترک ارائه می‌دهند، شاهد آن هستیم که همواره سایه ذهنیت هنرمندی سنگین‌تر است، تا آنجا که حتی می‌توانیم تصور نمائیم اثر ارائه شده، اثر آن هنرمندی‌ست که ذهنیت‌اش غالب بر اثر است. هدف از برگزاری این نمایشگاه، مشاهده تضادها و هماهنگی‌های دنیای ذهنی سه هنرمند جوان است. تضاد ذهنیت در زمانی که هریک به تنهایی اثری خلق می‌کند و هماهنگی در زمانی که هر سه نفر تصمیم بر خلق یک اثر مشترک می‌گیرند؛ هماهنگی‌ای که در نتیجه گفتگویی بلندمدت با به اشتراک‌گذاری و بیان ذهنیت شخصی یکایک آنها با یکدیگر میسر شده است.»
گالری ایرانشهر
«گل گاو زبان» عنوان نمایشگاه انفرادی نقاشی شهروز صدرفرزانه است که از روز جمعه ۴ مردادماه در گالری ایرانشهر به نشانی خیابان کریم‌خان زند، خیابان شهید عضدی (آبان جنوبی)، خیابان سپند، پلاک ۱/۶۹ گشایش می‌یابد.
بیانیه این نمایشگاه به قلم هلیا دارابی به این قرار است: «شهروز صدر از تکنولوژی دیجیتال هم در مقام ابزار تولید و هم در مقام عرضه طراحی‌هایش استفاده می‌کند. طرح‌های او به شیوه طراحی محیطی با کاغذ و قلم خلق و با اسکن به محیط دیجیتال منتقل می‌شوند، در آنجا با هم ترکیب می‌شوند، رنگی از روایت به خود می‌گیرند، و با فام‌هایی از جنس نور و جلوه‌های ناشی از دیجیتال شدن، ماهیتی یکسر متفاوت می‌یابند. عمده نقاشی‌های شهروز صدر در این مرحله در فضای مجازی دیده می‌شوند. در عالم داستانی و خیالین این تصاویر، ژانرهای شناخته‌شده تاریخی همچون منظره، پیکرنگاری، پرتره، طبیعت بی‌جان و گُل‌نگاری با روحیات شوخ‌طبعانه هنرمند روایتی نو می‌یابند. اما او در چرخشی دیگر، این انگاره‌ها را به روی بوم نقاشی می‌کشد و در ابعادی متهورانه، به شیوه‌ای کاملاً سنتی اجرا می‌کند. در این نقاشی‌های عظیم، عناصر طراحانه حضوری دیگرگونه می‌یابند و طنازی جای خود را به هول و هیبت می‌دهد. بیان معترض و هنجارشکن هنرمند در قالب تاریخیِ نقاشیِ بزرگ‌اندازه بیانی نو می‌یابد و مواجهه‌ای کم‌نظیر را برای مخاطب رقم می‌زند. «گل گاوزبان»، که در رقابت با شیرهای انسان‌سر، نهنگ‌های به‌گل نشسته، لشکر اجنه مسلح و مارانِ درهم‌تابیده پیروز میدان شده و «نقاشی» شده است، با ابعاد عظیمش بر مخاطب مسلط می‌شود و او را در دنیای رنگارنگ تخت خود مستغرق می‌کند. این نقاشی‌های عظیم که همان انگاره‌های پرطرفدار دیجیتال را بر دیوار گالری می‌نشانند، به مخاطبان عالم مجازی که با سرعت و تعدد سر و کار دارند، درنگ و تأمل می‌آموزند. آنها تعریف نقاشی را در عالم امروز به پرسش می‌گیرند، و در سکوت طنین‌اندازشان، بی‌هیاهو؛ سرکش‌اند و بنیان‌ستیز.»
گالری محسن (منفی یک)
نمایشگاه گروهی عکس مهدی خندان و وحید دشتیاری با عنوان «عکس‌های دونفره» جمعه ۴ مردادماه در گالری محسن واقع در ظفر، خیابان ناجی، خیابان فرزان، کوچه نوربخش، بلوار مینای شرقی، پلاک ۴۲ افتتاح می‌شود. در بیانیه این نمایشگاه آمده است: «نمایشگاه دونفره‌ی عکس‌های وحید دشتیاری و مهدی خندان با دو چاپ مجزای سیانوتایپ و چاپ نقره درباره فرایندی آلترناتیو در ثبت واقعیت است؛ یکی در پی بازستانی روح ازدست‌رفته‌ی عکس و برگردان نسخه‌ی جعل به اصل است و دیگری به‌دنبال روح گمشدهی شهر و برگردان یک اصل به نسخه‌ای جعلی. «مثل هیچ‌کدام» اثر مهدی خندان گره‌گاهی از تعامل آدم‌ها با هم، با نمادها و با مکان‌ها در شهری چون تهران است که در آن سوژه‌ها گریزان از منطق زندگی شهری و دلسرد از تعاملات روزانه‌ی‌شان، ضمن کنترل وضعیت با حفظ فاصله به پرسه¬زدن در شهر مشغول‌اند. در این مجموعه‌عکس‌ها نشانه‌های شهری تهران نه نشانه‌های مرسوم‌اند و نه بناهای مشهور، بلکه کلمات عمومی میادین شهری و تابلوهای هرروزه‌اند که بار معنایی‌شان را باخته و بار نمادین شهری را به دوش می‌کشند. ردّ این مفاهیم در قالب کلمات و نشانه‌ها بر گوشه‌وکنار تصویر نشسته است. مهدی خندان در این مجموعه شهر را مولد تجربه‌های گوناگون نشان می‌دهد؛ همزمان‌که ردّ تکنیک و شیوه‌ی چالش‌برانگیز ظهور تصویر در حین چاپ عکس نمایان می‌شود، تخیلات و تمایلات شهرنشینی در این گسست، آشفتگی و ناپایداری به یاد آورده می‌شوند. این مجموعه حاصل گشت‌وگذارهای عکاس است با موتوری که بر سپرش یک دوربین سوار شده و روایت را همان دوربین در بازه‌های زمانیِ مشخص ثبت می‌کند. عکاس در اینجا از متن شهر که پیوندی جدانشدنی با تجربه‌های برگرفته‌ی او از فضا و کلمه دارد، یک بازی رمزگانی را می‌گشاید. افق دیدِ کاهش‌یافته‌ی ناظر در این عکس‌ها با آن رنگ و روح لاجون آبی‌اش، چشم‌اندازی زبون و درعین حال مخفیانه از فعل مشاهده و رصد سوژه‌هایی ارائه می‌دهد که نه سودای پیش‌روی دارند و نه میل به پس‌رفتن.
وحید دشتیاری در مجموعه «قلم دروغ» که عکس‌ها در آن با شیوه‌ی چاپ نقره تولید شده‌اند، به‌دنبال برگرداندن اصالت و روح گمشدهی عکاسی و بازگشت ستایش یگانگی عکس به نسخه‌هایی همگانی است که دم‌دستی، هرروزه و فاقد اصالت‌اند. عنوان «قلم دروغ» که الهامی بازیگوشانه از کتاب «قلم طبیعت» هِنری تالبوت است، بر ابتذال و پوچی عکس‌های روزمره‌ی اینستاگرامی کاربران تاکید می‌کند. هرچند عکس‌های به اشتراک گذاشته‌شده در فضای مجازی دارای دو مشخصه‌ی زمان و مکان‌اند همزمان اما از هر دو مؤلفه عاری و بی‌بهره‌اند؛ این عکس‌ها که بارها در بستر ناواقعی دیجیتال به اشتراک و بازنشر گذاشته و بارها مجازی لمس می‌شوند دیگر فاقد آن روح و اصالت یگانه‌ی عکس‌اند. «قلم دروغ» سرگشته آن روح گمشده است و تلویحاً از شیوه چاپ برای بازگشت اصالت تصویر بهره می‌گیرد. زندگی روزمره و حضور در فضاهای شهری، تجربه مکان‌ها و گشت‌وگذارهای مجازی همگی در دایره تکثیر ماشینی تکرار می‌شوند و محصولات اجتماعیِ پوچ، ناواقعی و بی‌ثمر می‌آفرینند.»
گالری آریا
نمایشگاهی از آثار نقاشی هنرمندان بنام هنرهای تجسمی با عنوان «ریشه‌ها» جمعه ۴ مردادماه در گالری آریا واقع در خیابان ولیعصر، بالاتر از سه راه عباس آباد، کوی زرین، پلاک ۱۰ آغاز به کار می‌کند.
در این نمایشگاه آثاری از احمد اسفندیاری، آیدین آغداشلو، صادق بریرانی، هوشنگ پزشک‌نیا، ژازه تباتبایی، منصوره حسینی، بهمن دادخواه، جعفر روح‌بخش، حسین زنده‌رودی، سهراب سپهری، علی‌اکبر صادقی، بهجت صدر، مسعود عربشاهی، ناصر عصار منصور قندریز، حسین کاظمی، مارکو گریگوریان، لیلی متین دفتری، بهمن محصص، منوچهر معتبر، سیراک ملکنیان، محسن وزیری‌مقدم و منوچهر یکتایی، به نمایش در می‌آید.
گالری شکوه
نمایشگاه انفرادی نقاشی نسرین مروج با عنوان «عبور» از جمعه ۴ مردادماه در گالری شکوه به نشانی فرمانیه، بلوار شهید اندرزگو، خیابان سلیمی شمالی، کوچه امیر نوری، پلاک ۱۹ آغاز می‌شود.
گالری دیلمان
گالری دیلمان جمعه ۴ مردادماه میزبان نقاشی‌های حامد مصطفوی با عنوان «سفر به درون، کشف برون» خواهد بود. گالری دیلمان واقع در خیابان شریعتی، بالاتر از ظفر، خیابان پورمشکانی (کودکان غزه)، شماره ٥٠ است.
گالری سرزمین هنر
نمایشگاه انفرادی حجم حامد مشمولی با عنوان «خروس خان» ۴ تا ۱۴ مردادماه در گالری سرزمین هنر به نشانی اوین، ابتدای سربالایی کچویی، کوچه صفا، پلاک ۴ برگزار خواهد شد.
گالری باغ موزه هنر ایرانی
نمایشگاه گروهی تصویرسازی زیر نظر کمال طباطبایی با عنوان «نگاره امید» جمعه ۴ مردادماه در گالری باغ موزه هنر ایرانی واقع در خیابان ولیعصر، بالاتر از پارک‌وی، خیابان فیاضی، خیابان بوسنی هرزگوین، سه‌راه دکتر حسابی گشایش می‌یابد.
این نمایشگاه حاصل برگزاری کارگاه یک روزه تصویرسازی با موضوع داستان «حضرت یونس (ع) و نهنگ» است که یکم خردادماه در ایام ماه مبارک رمضان در باغ موزه هنر ایرانی برگزار شد. برداشت آزادانه و امروزی از بن مایه داستان و تلفیق آن با ذهنیت تصویری هر هنرجو، راهی بود که باعث پدید آمدن رویکردهای متفاوت و متنوع در شکل گیری این نمایشگاه شد. این نمایشگاه حاصل تجربیات شخصی هنرجویان کارگاه می‌باشد و تنوع گسترده‌ای از رویکردها و تجربیات ذهنی و عملی آنهاست.
هنرمندان شرکت کننده در این نمایشگاه هما اسحاقی، مریم بابایی، ندا بشرخواه، سیما بوستانی پارسا، ملیحه حاجی بابا، محسن حبیبی، مهرنوش خرم، فائقه دوامی، عطا سرمست، مژگان سعیدیان، مژگان سعادت نیا، مهسا شاکری‌راد، ملیکا قشقایی، مهسا مکی علمداری، الهه محمدی و فروغ یعقوبی هستند.
منبع: خبرگزاری مهرمنبع: آفتاب
کلیدواژه: گالری های تهران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۵۳۱۳۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رازهای نقاشی مرگ سقراط
افلاطون در رساله فایدون واپسین لحظات زندگی سقراط فیلسوف بزرگ یونان باستان را چنین روایت می‌کند: پس از خطابه دفاعیه علیه محکمه‌ای که خواستار مجازات مرگ برای او شده بود به شاگردانش می‌گوید: نگران من نباشید، شما فقط جسم من‌را در خاک خواهید گذاشت. سپس در میان اشک و غوغای یاران و حتی اندوه زندانبان جام شوکران را از شاگردش کریتو گرفته و می‌نوشد. مایع زهرآگین به‌سرعت بدنش را سست کرده، چشمانش بی‌حرکت مانده و او مرگ را پذیرا می‌شود، تا درسی برای زندگی دیگران باشد.
به گزارش ایرنا، پرسش‌های سیاسی و فلسفی سقراط شهروندان آتن را به تردید در حقیقت خدایان پانتئون و اصالت ارزش‌ها در اخلاق یونانیان فرامی‌خواند. او بخاطر این پنداشت‌ها به ناباوری نسبت به خدایان و فاسد کردن جوانان متهم شد که مجازاتش مرگ بود؛ مطابق رسم زمانه با نوشیدن جام‌زهر. سقراط بی‌مناقشه حکم قضات را پذیرفت و حتی شاگردانی را که وی را به نوشتن تقاضای عفو و یا فرار از آتن تشویق می‌کردند، به‌شدت سرزنش کرد. صحنه واپسین دم حیات او تا لحظه نوشیدن جام شوکران، بارها توسط هنرمندان مختلف به تصویر کشیده شده که یادمانی‌ترین آنها اثر چشمگیر نقاش نئوکلاسیک فرانسوی ژاک لوئی داوید است باعنوان مرگ سقراط (La Mort de Socrate) که حالا در موزه متروپلیتن نیویورک نگهداری می‌شود.
داوید این نقاشی ۱۳۰ در ۱۹۶ سانتی‌متری را بدون التزام دقیق به روایت افلاطون و برمبنای نگاهی ستایش‌آمیز به سقراط برای پذیرش شجاعانه مرگ خلق کرد تا تصویری حماسی از عزت و کرامت باشد. در مرکز صحنه سقراط با ردای سفید و در هیبتی قهرمانانه روی تخت نشسته با قامتی استوار دست راستش را برای گرفتن جام سرخ شوکران دراز کرده است. او با دست چپ به بالا اشاره می‌کند؛ به آسمان و جهان پس از مرگ. بدین‌سان در آخرین دقایق عمر نیز از موعظه و خطابه باز نمی‌ایستد؛ ترجیح می‌دهد بمیرد، اما از باور‌ها و تعالیم خود دست نکشد. این آخرین درس اوست برای شاگردانی که پیرامون وی در اندوه و اضطراب بسر می‌برند.
افلاطون، شاخص‌ترین آنها، غم‌زده و سر در گریبان، جلوی تخت نشسته و پشت‌به صحنه وقوع تراژدی را انتظار می‌کشد. مرد جوانی که فنجان شوکران را بسوی سقراط گرفته، از شدت تأثر روی برگردانده تا شاهد نوشیدن زهر توسط فیلسوف نباشد. مرد دیگری دست روی زانوی او گذاشته تا شاید وی را از این‌کار منصرف سازد. دیگرانی که تاب دیدن صحنه را ندارند، در عمق دالانی درحال دور شدن هستند. مضمون اصلی صحنه‌پردازی، تمجید از رویکرد فیلسوف به مرگ است و ابراز همبستگی با او که مرگ را نه پایان هستی، بلکه سویه دیگری از زندگی می‌پندارد.
ژاک لوئی داوید نقاش برتر زمانه خویش بود و در آثار تماشایی‌اش روایت‌های تاریخی را با فلسفه روشنگری در می‌آمیخت تا متفکرانه‌ترین نمونه‌های نقاشی آکادمیک را پدید آورد. زبان تصویری او فاخر متناسب با علائق طبقه اشراف فرانسه بود، لیکن برای قاطبه مردم نیز قابل فهم و عمیقاً الهام‌بخش بود. شاگردان وی، بعدها از سبک کلاسیک و روایت‌های سخت و محکم آن فاصله گرفته به سوی امواج پرشور هنر رمانتیک رفتند. آثار او طلایه‌دار تمدن مدرن بودند، آکنده از بشارت‌های اخلاقی و روح انقلابی. در فرانسه او نقاش محبوب سه رژیم پیاپی بود؛ ابتدا در دربار لوئی شانزدهم سپس در عصر انقلاب و نهایتاً در دوره امپراطوری ناپلئون بناپارت. هر سه رژیم از آثار تاثیرگزار وی برای تبلیغ مشروعیت و اقتدار خویش بهره می‌گرفتند، اما در نهایت به اتهام خیانت به زندان انداخته شد.
نقاشی مرگ سقراط دو سال قبل از انقلاب کبیر فرانسه خلق شد و القاگر حس مقاومت در برابر بی‌عدالتی، پیام‌آور روشنگری و فداکاری قهرمانانه بود. داوید در روند انقلاب فعالانه شرکت داشت و تصاویری از نماد‌های شجاعت و ایثار خلق کرد. او سال‌های پایانی عمرش را در بیماری و تبعید گذراند. وساطت‌ها برای بازگشت او به فرانسه به‌ثمر ننشست تا اینکه در ۱۸۲۵ در بروکسل از دنیا رفت. در ۲۰۰مین سالگرد انقلاب (۱۹۸۹) دولت فرانسه تلاش کرد بقایای داوید را به کشورش بازگرداند، اما دولت بلژیک با این استدلال که قبر او بنایی تاریخی است، از این‌کار امتناع ورزید.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت