روستای زالیپای، سرزمین گلهای نقاشی
تاریخ انتشار: ۱۱ تیر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۴۷۹۵۶۰
مردم در سراسر جهان عشق تزئین خانههای خود هستند، اما تعداد کمیمانند اهالی روستای زالیپای که دکور خانهاشان را با یک سنت صد ساله تزیین میکنند. زالیپای یک روستای دورافتاده در جنوب شرقی لهستان است.
زنان روستای زالیپای خانههای خود را با رنگ و طرحهایی از گل نقاشی میکنند. آن هم نه طرحهای ساده بلکه با طرحهای پیچیده، شاد و سنگین.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کاملا روشن نیست که این سنت دقیقا از چه زمانی آغاز شده است. ولی افسانههای محلی میگویند که آن زمانی که دودهای اجاقهای خانگی دیوارها را سیاه و دوداندود میساخت، زنان خانه سعی در تمیز ساختن آن به اشکال مختلف میکردند. تا اینکه متوجه شدند رنگ بهترین پوشاننده دوده و زیبایی خاصی به خانه آنها میبخشد.
به همین دلیل آنها شروع به نقاشی و طرح گلهایی روی دودههای دیوارهای داخلی و خارجی خانه کردند. زیبایی این کار باعث شد این روش در سراسر روستا همهگیر شود و این نقاشی به سایر قسمتهای خانههم راه پیدا کرد و در نهایت روستایی پر از گلهای نقاشی از دل روستای دود زده بیرون آمد و چه زیبا...
اگرچه با پیشرفت تکنولوژی و لوازم مدرن آشپزخانه دیگر از دود اجاقهای قدیمی خبری نیست، ولی این سنت زیبای نقاشی همچنان با مردمان این روستا نه تنها باقی ماند، بلکه به مرور زمان این طرحها پیچیدهتر و بزرگتر هم شدند. اگر داخل این روستا شوید، چیزی نخواهید یافت که روی آن طرحی از گل نقاشی نشده باشد. از مرغداریها و آشیانهسگها گرفته تا سطل آب، سطل زباله و ...
در زمانهای قدیمیتر، زنان زالیپای قلمموی خود را با استفاده از موی دم گاو محلی میساختند و رنگهای گیاهی بسار عالی بودند. تکنیکهای رنگسازی آنها منحصر به خودشان بود و در جشنها و مراسمها از رنگهای خاصتری استفاده میکردند.
تمام کارهای مربوط به زیباسازی خانه تنها درزمان اوقات فراغت آنها از کارهای سنگین مزرعه، خانه و فرزندان بود! قدیمیترین خانه نقاشی شده در این روستا متعلق به زنی به نام فلشیا کوریلوا بوده که اوایل قرن بیستم زندگی میکرده است. او طرح زیبا و پیچیدهای را با وسواس و دقت بسیار کشیده است. او بین طرحهای دیوار، تابلوها، پرده، لباس، روبالشی، رختخوابهاو...
هماهنگی خاصی بوجود آورده است که به همین دلیل به عنوان قدیمیترین و زیباترین خانه با تمام وسایل به موزه این روستا تبدیل شده است.
امروزه در روستای زالیپای یک مسابقه سالانه به همراه جشنهای سنتی برگزار میشود. در این مسابقه نقاشان محلی که شرکت کنندگان عمدتا زنان هستند با ایجاد طرحهای زیبا و خلاق، پیچیده و نو که در راستای سنتهای دیرینه روستا باشد به رقابت میپزدازند. در این میان گردشگران بیشماری از کشورهای مختلف برای بازدید این روستا و سرزمین گلهای نقاشی شده و نیز شرکت در جشن سنتی آنان به سوی زالیپای سرازیر میشوند.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: پارسینه گردشگری روستا لهستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۴۷۹۵۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
میراث فرهنگی اجازه انتقال آب از روستای تاریخی گیسک را نمیدهد
محمد اسلامی گفت: در پاسخ به کسانی که میگویند میراث فرهنگی باعث خشک شدن درختان روستای تاریخی گیسک شده، باید بگویم که این یک ادعای گمراهکننده از سوی افرادی بود که آب این روستا را قبلا برای مصارف در اراضی دیگر انتقال داده بودند.
وی افزود: ما پیگیر موضوع برای بازگشت آب به روستا و زنده شدن محیط سبز و زیبای روستا هستیم و به هیچ عنوان اجازه انتقال باقیمانده آب را حتی به نزدیکترین اراضی مجاور هم نمیدهیم.
رئیس میراث فرهنگی شهرستان زرند با اشاره به تغییر مسیر آب روستا که اخیرا رخ داده، گفت: پس از گزارش مردمی، بلافاصله به روستای تاریخی گیسک رفتیم و با مشاهده جاری شدن آب در جوی وسط روستا که از بالاترین قسمت ساخت و ساز تا استخر محوطه جنب بود، خیلی خوشحال شدم، چون یکی از زیباترین حالات در این روستای گردشگری _تاریخی، جاری بودن آب در این جویبار است.
وی اظهار کرد:، اما مطلع شدیم قصد احتمالی کشاورزان انتقال این آب از طریق لوله به مناطق دیگر است لذا به اطلاع تمام دوستداران میراث فرهنگی خصوصا علاقمندان به روستای تاریخی گیسک میرسانم که حفظ بافت تاریخی و منظر فرهنگی و طبیعی روستا از وظایف میراث است و اجازه تغییر در ماهیت فیزیکی چه در بخش ساختمانها چه در بخش محیط و کشاورزی را نخواهد داد.
اسلامی تاکید کرد: طبق قانون، زمانی که یک اثر به ثبت ملی میرسد هرچند هیچ تغییری در مالکیت آن بنا اتفاق نخواهد افتاد، اما تغییر در شکل و محتوای آن اثر و نیز عرصه و حرایم آن غیرقانونی خواهد بود و عامل یا عوامل دخیل در هر اتفاقی تحت پیگرد قانونی قرار خواهد گرفت.
رئیس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان زرند افزود: به استناد قانون، تخریب بناهای تاریخی مجازاتهای بسیار سختی به همراه دارد و بعضا از آن بعنوان جرمی همسان با جرمهای امنیتی یاد میشود.
روستای گیسک شهرستان زرند بر اثر زمینلرزه سال ۱۳۵۶ ویران شد و بازماندگان زلزله با کمک دولت وقت در یک کیلومتری روستای ویران شده، خانههایی بنا کردند (نام روستای جدید شهرک طالقانی است).
قرار گرفتن روستا در دامنه کوه و معماری طبقاتی آن، خانههای سرخ رنگ، وجود تالارها و بازارچههای زیرزمینی، عدم آواربرداری موجب شد این روستا به اکوموزه تبدیل شود.
میراث فرهنگی این روستای ویران شده را ثبت و به سایت گردشگری تبدیل کرده است.
روستای گیسک بزرگترین روستای خالی از سکنه ایران است و یکی از جاذبههای دیدنی در شمال کرمان است.
باشگاه خبرنگاران جوان کرمان کرمان